Przeciwzapalne działanie 1-MNA

W badaniach u osób z dyslipidemią wykazano, że 1-MNA obniża poziom białka C reaktywnego hsCRP o 17%, poziom TNF-α o 14%. U pacjentów z najwyższym poziomem wyjściowym TNF-α, 1-MNA obniżyło jego poziom o 29% (Rysunek A). Wymienione parametry są markerami stanu zapalnego i odgrywają bardzo ważną rolę w przebiegu i rozwoju różnych zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz leczeniu chorób zapalnych. Badanie zostało przeprowadzone w renomowanych instytucie Montreal Heart Institute w Kanadzie. W badaniu uczestniczyło ponad 70 osób.

Rysunek A. Wpływ 1-MNA na hsCRP i TNF-α

Udowodnione w licznych badaniach przeciwzapalne działanie 1-MNA (Gebicki i wsp., 2003, Wozniacka i wsp., 2005 – Literatura >>) związane jest z jego zdolnością do modulacji funkcji wydzielniczej śródbłonka naczyniowego. 1-MNA, pobudzając komórki śródbłonka naczyniowego, stymuluje je do zwiększonego wydzielania endogennej prostacykliny (PGI₂). Ze względu na to, że bezpośrednim celem działania 1-MNA są komórki śródbłonka naczyniowego, a nie komórki układu odpornościowego, związek ten nie osłabia układu odpornościowego pacjenta w czasie trwania stanu zapalnego (Biedron i wsp., 2008, Bryniarski i wsp., 2008 – Literatura >>).

Endogenna prostacyklina jest najsilniejszym endogennym inhibitorem agregacji płytek krwi. Osłabiając aktywację płytek, PGI₂ wpływa jednocześnie na poziom uwalnianego z nich czynnika prozapalnego TXA₂. Ponadto przeciwzapalne działanie PGI₂ może być związane z modyfikacją produkcji cytokin, co ogranicza kaskadę procesu zapalnego. Prostacyklina działa cytoprotekcyjnie na komórki śródbłonka naczyniowego i reguluje jego pracę, ograniczając aktywność zapalną i rozwój dysfunkcji śródbłonka.

Zapobieganie zapaleniu wątroby

Ostatnie badania (Jakubowski i wsp. 2016 – Literatura >>) wykazują, że 1-MNA w mechanizmie zależnym od prostacykliny zapobiega zapaleniu wątroby u zwierząt, którym podawano konkanawalinę A. W przeprowadzonych badaniach wykazano również, że 1-MNA obniża znacząco stężenie aminotransferazy alaninowej i asparaginowej, ogranicza zmiany histopatologiczne i zwiększa przeżywalność zwierząt. Wpływa także na redukcję wzrostu stężenia IL-4 i TNF-α w osoczu zwierząt, którym podawano konkanawalinę A. (Rysunki B i C)

Rysunek B. Wpływ wstępnego podawania 1-MNA na poziom interleukiny 4 (IL-4) (A) i czynnika martwicy nowotworu (TNF-α) (B) w krwi po 2 h od podania konkanawaliny Con A (Jakubowski i wsp., 2016 – Literatura >>).

Rysunek C. Wpływ wstępnego podawania 1-MNA na przeżywalność zwierząt (Jakubowski i wsp., 2016 – Literatura >>).

Można więc stwierdzić, że 1-MNA ogranicza zapalenie wątroby poprzez obniżenie poziomów markerów stanu zapalnego wątroby IL-4 i TNF-α w mechanizmie zależnym od PGI₂.

Działanie przeciwmiażdżycowe 1-MNA

Przeciwzapalne i przeciwmiażdżycowe działanie 1-MNA pokazują również badania na modelach zwierzęcych ApoE/LDLR2/2 (Mateuszczuk i wsp., 2016 – Literatura >>). 1-MNA redukuje blaszkę miażdżycową, stan zapalny i zawartość cholesterolu w tętnicy ramienno-głowowej. Ich przeciwmiażdżycowe działanie związane jest ze stymulacją śródbłonka naczyniowego, czego dowodem jest wyższe stężenie 6-keto-prostaglandyny PGF_1α i azotynów/azotanów w krążkach aorty, inhibicja aktywacji płytek (ograniczenie generacji TXB₂) i inhibicja ogólnoustrojowego stanu zapalnego (niższe stężenie TNF-α) (Rysunek D i E).

Rysunek D. Wpływ 1-MNA i kwasu nikotynowego na TNF-α, badanie z pełnej krwi ex vivo. Stężenie TNF-α w próbkach krwi po 60 minutach od aktywacji (Mateuszuk i wsp., 2016 – Literatura >>).

Badania te potwierdzają wazoprotekcyjne, przeciwzapalne i przeciwmiażdżycowe działanie 1-MNA w modelu zwierzęcym ApoE/LDLR2/2. Wynikają one z poprawy zależnych od PGI₂ oraz NO funkcji śródbłonka naczyniowego, inhibicji aktywacji płytek krwi, ograniczenia stanu zapalnego w obrębie blaszki miażdżycowej i zmniejszenia ogólnoustrojowego stanu zapalnego.

Rysunek E. Wpływ 1-MNA w modelu zwierzęcym ApoE/LDLR^-/-(Mateuszuk i wsp., 2016 – Literatura >>).